امام: حواستان را جمع کنید که نکند یکمرتبه متوجه شوید که انجمن حجتیهایها همه چیزتان را نابود کردهاند.
خرداد ماه سالروز صدور پیامی مهمّ از جانب حضرت امام خمینی (رحمت الله علیه) خطاب به فقهای شورای نگهبان است. اوّلین جایی که ایشان به طور رسمی از لفظ “انجمن حجتیّه” استفاده کردند، در این پیام بود. این پیام در زمانی صادر شد که بین دو نفر از جناحهای درون نظام درگیری لفظی شد. مرحوم آیت الله خزعلی (عضو فقهای شورای نگهبان که به حضور در جناح راست شناخته میشد) در سخنرانی خود به محمد سلامتی(نماینده وقت مجلس و از فعّالان جناح چپ) نسبت ناروایی داده بود. ظاهر قضیه هیچ ربطی به انجمن نداشت امّا امام در پیام خود پس از نصیحت به فقهای شورای نگهبان، در پاراگراف پایانی بدون هیچ مقدمه ای نسبت به انجمن هشدار دادند! متن کامل این پیام بدین شرح است:
« بسمه تعالی
با سلام و آرزوی موفقیت برای شما و تمامی آنانی که قلبشان برای پیروزی اسلام میتپد. گاهی دیده میشود که بعضی از آقایان محترم در مسائلی وارد میشوند که موجب وهن شورای نگهبان است. فقهای محترم باید توجه داشته باشند که نباید در مسائلی که مورد درگیری هست وارد شوند. از باب مثال در شأن شورای نگهبان و حتی خود حضرت آقای خزعلی نیست که به افراد مختلف تندی کند. اینکه دیگر روشن است که روی منبر و یا هر کجا حرام است به مسلمانی نسبت کمونیستی داد. بر فرض که ایشان بگوید من نسبت ندادم ولی این را که معترفند که گفتهاند: میگویند، آقای سلامتی کمونیست است. آیا این توهین و گناه بزرگ از شخصی که عضو شورای نگهبان است آن هم به مسلمانی که نماینده مردم تهران است، شرعاً چه صورتی دارد. مادامی که شما اینگونه عمل میکنید باز هم توقع دارید جوانان انقلابی تند احترام شما را بگیرند.
آیا شخصی که میآید نزد فقهای شورای نگهبان و میگوید: اگر گناهی هم کردهام توبه میکنم، راه درستی را رفته است یا کسی که روی منبر این توبه را به عنوان ضعف یک نماینده نقل میکند؟ بحث بر سر خوبی و بدی نمایندگان و سایر افراد نیست، بحث بر سر راه گناه و کج رفتن است. همه باید توجه کنیم که آلت دست بازیگران سیاسی نشویم. باید سعی شود آقایان به عنوان منبری پرخاشگوی که تا این مرحله حاضر است پیش رود معرفی نشوند.
روحالله الموسوی الخمینی»
منبع: صحیفه امام ،ج۲۱،ص۵۷۹
نکته بسیار مهم این است که این پیام در خرداد ۶۷ یعنی حدود پنج سال بعد از تعطیلی انجمن صادر شد و نشان دهنده آن است که امام نه تنها تعطیل شدن انجمن را باور نداشتند، بلکه این گروه را همچنان در پشت پرده، فعّال دانسته و تا حدّ زیادی نسبت به آنان احساس خطر میکردند.
نکته مهم دیگر آن که این پیام در سطح جامعه پخش نشد و حتی در چاپ های اولیّه ی صحیفه ی امام نیز وجود نداشت. بعدها در ضمیمه ای که به انتهای جلد بیست ویکم اضافه شد، این پیام نیز به چاپ رسید.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.